The nature of international law prior to 1945

International law until the mid-20th Century, was, in the words of the great international lawyer Ludwig Oppenheim at the opening of that Century, “the name for the body of customary and conventional rules which are considered legally binding by … States in their intercourse with each other.”

In other words, it is a body of law regulating interactions between states. An example would be laws regulating aviation, including the use of airspace and safety aboard planes; laws allowing us to send and receive post across the globe; and laws designed to prevent the proliferation of nuclear weapons. This body of law, Oppenheim claimed, could afford no protection to individuals, since international law was concerned only with relations between states.

Oppenheim wrote this in the early 1900s. His words were echoed by many other international lawyers at the time; it was widely understood that individuals had no place in this field of law. In fact, as Frans Viljoen has claimed, international law actually “supported and colluded in” the commission of some of the worst human atrocities of all – eg the Atlantic Slave trade and colonialisation.

"Dr. Seyed Ali Hashemi"

"ماهیت حقوق بین الملل قبل از سال 1945 میلادی" 

حقوق بین‌الملل تا اواسط قرن بیستم، به قول لودویگ اوپنهایم، وکیل بزرگ بین‌المللی، در آغاز آن قرن، «نام مجموعه قواعد عرفی و متعارفی بود که دولت‌ها در روابط خود با یکدیگر از نظر قانونی لازم الاجرا می‌دانند».

به عبارت دیگر، این مجموعه قوانینی است که تعاملات بین دولت ها را تنظیم می کند. به عنوان مثال می توان به قوانین تنظیم کننده هوانوردی، از جمله استفاده از حریم هوایی و ایمنی در هواپیماها اشاره کرد. قوانینی که به ما امکان ارسال و دریافت پست در سراسر جهان را می دهد. و قوانینی که برای جلوگیری از گسترش سلاح های هسته ای طراحی شده اند. اوپنهایم مدعی شد که این مجموعه قانون نمی تواند از افراد حمایت کند، زیرا حقوق بین الملل فقط به روابط بین دولت ها مربوط می شود

اوپنهایم این را در اوایل دهه 1900 نوشت. سخنان او توسط بسیاری دیگر از وکلای بین المللی در آن زمان تکرار شد. به طور گسترده درک می شد که افراد در این رشته حقوق جایی ندارند. در واقع، همانطور که فرانس ویلیون ادعا کرده است، قوانین بین‌الملل در واقع از ارتکاب برخی از بدترین جنایات انسانی - مانند تجارت بردگان اقیانوس اطلس و استعمار، «حمایت و تبانی کردند

«دکتر سیدعلی هاشمی»