**علم قاضی**

"مواد ٢١١ ، ٢١٢ و ٢١٣ قانون مجازات اسلامی"
ماده ٢١١:
علم قاضی عبارت است از یقین حاصل از مستندات بیّن درامری که نزد وی مطدح میشود. در مواردی که مستند حکم، علم قاضی است، وی موظف است قرائن و امارات بیّن مستندِ علم خود را بطور صریح در حکم قید کند.
تبصره:
مواردی ازقبیل نظریه کارشناس، معاینه محل، تحقیقات محلی، اظهارات مطلع، گزارش ضابطان و سایر قرائن و امارات که نوعاً علم آور باشند، میتواند مستندِ علم قاضی قرار گیرد. درهرحال مجردِ علم استنباطی که نوعاً موجب یقین قاضی نمیشود، نمیتواند ملاک صدور حکم باشد.
ماده ٢١٢:
درصورتی که علم قاضی با ادلّه ی قانونی دیگر در تعارض باشد، اگرعلم، بیّن باقی بماند، آن ادلّه برای قاضی معتبر نیست و قاضی با ذکر مستندّات خود و جهات ردّ ادلّه ی دیگر، رأی صادر میکند. چنانچه برای قاضی علم حاصل 
نشود، ادلّه ی قانونی معتبر است و براساس آنها رأى صادر میشود.
ماده ٢١٣:
درتعارض سایر ادلّه بایکدیگر، اقراربرشهادت شرعی، قسامه و سوگند مقدم است. همچنین شهادت شرعی بر قسامه و سوگند تقدّم دارد.